Decorum

Het is september 2003, Martijn is net geboren en ik lig uit te puffen in het ziekenhuis. Veel bloed verloren dus nog wat wiebelig op de beentjes. Ik wil naar het toilet en stap in mijn slaap-t-shirt uit bed om naar de gang te lopen. Ik word op de vingers getikt door iemand van de verpleging, of ik een beetje aan mijn decorum wil denken. Huh? Wat? Anno nu zoek je snel even op wat dat betekent (google decorum: uiterlijke waardigheid) maar toen was ik vooral verbijsterd. Wat nou decorum?

Ruim vijftien jaar later lig ik om een andere reden in het ziekenhuis. Ik wil me zo min mogelijk patiënt en zoveel mogelijk mens voelen. Dus ik vraag Richard om ook een paar fijne, makkelijk zittende jurkjes mee te nemen. En mijn fijne maar wel klikklak-geluid makende hakjes. De verpleging vindt het leuk, iemand die niet in badjas en slippers, laat staan alleen in een slaap-shirt, over de gang banjert maar in een jurkje. Decorum?

Gisteren liep ik mijn rondje-hondje en keek ergens naar binnen waar ik het volgende tafereel trof. Twee oude mensen, nog in slaapkleding. Zo’n lekkere ouderwetse witte onderbroek boven net zulke witte benen. Ze zaten samen op de bank voor het raam op een tablet te loeren, uurtje of elf in de ochtend. Ik vond het zoooo gaaf. Misschien wel meer waardigheid dan wat dan ook! 

Onlangs hadden we een zoom-sessie, waarbij een deel van onze vrouwelijke medewerkers opgemaakt was en een deel niet. De welletjes zeiden: ja lekker, even een ochtendmomentje voor mezelf. De nietjes zeiden: ja lekker, even lekker naturel. 

Ik geniet. Weg met de duidelijke regels over uiterlijk. Wil jij je lekker opmaken? Top! Wil je het niet? Net zo best. Ben jij van boven aangekleed en voor de rest in onderbroek. Who cares als je thuis werkt en alleen de bovenste helft zichtbaar is op beeldscherm? Lig je tot elf uur in je bed met laptop slimme dingen te typen? Geweldig! Of ben je juist om zes uur al op om de opgaande zon al dan niet samen met hond (of kip, konijn, partner weet ik veel) te bewonderen. Net zo top! 

We leven steeds meer in een Wat Werkt Wel maatschappij. Omdat het nodeloze decorum zich laat vervangen door waar je je lekker bij voelt. En ik hoop zo dat dat mag blijven. Zoals ik elke ochtend uit bed stap en met drie stappen bij mijn bureau ben en een stukje tik, om ergens rond een uur of tien pas rondje hondje gevolgd door douchen te doen. En zou het niet tof zijn als we het over pak hem beet een jaar nog steeds heel normaal vinden als mensen die dat fijn vinden dat zo doen? Sowieso zijn je hersenen (bij de meesten dan) het meest scherp in de ochtend. Waarom in hemelsnaam die tijd dan in een file doorbrengen? Gewoon lekker in pyjama beginnen, en om een uur of tien in je auto stappen? En echt niet allemaal. Want vind jij het heerlijk om bij het krieken van de dag even in je eigen auto-bubbel te stappen, net zo prima. Mijn punt is vooral dat we dus stoppen met ‘doen wat iedereen doet’. We hebben nu zoveel meer ruimte om te doen wat voor jezelf werkt, en laat dát dan wel lekker blijven als we dat virus getackeld hebben!

Jesse Klaver kreeg wat kritiek omdat hij geen sokken aan had bij een debat. Lekker weer zo’n decorum-dingetje. En ik heb stiekem ergens gezien dat zelfs onze koning maling heeft aan dat soort regels en lekker sokloos in zijn schoenen aan het werk is. Dus ik zeg: afschaffen die onzin en doen WAT WEL WERKT voor jou! Zolang 

Richard Spek zich maar blijft scheren tenminste, dat dan weer wel.

Tot morgen,

Cathelijne