Goede voornemens

Het is nu bijna niet meer te bevatten of te voelen hoe we ruim 80 dagen geleden als verschrikte vogeltjes op de bank zaten. Kantoren dicht, scholen dicht, horeca werd in een half uurtje leeg geveegd en we zagen ons leven zo door het putje gaan. Ik hoop dat ik kan zeggen dat dit de meest bijzonder maanden van ons leven waren. In die zin, dat er geen nóg gekkere dingen gaan gebeuren.

Gek was het, je leven ineens terug naar de vierkante meters woonoppervlak die je tot je beschikking hebt. En hoeveel puzzels heb jij daadwerkelijk gemaakt? Hoeveel hobby’s heb je opgepakt? Welke dingen heb je gedaan die je anders niet zou doen? Ik moet denken aan een interview met Tjitske Reidinga in LINDA. Die droog opmerkt: al die dingen waarvan we al jaaaaren zeggen: als ik ooit eens tijd heb dan……Nou als je al die dingen nu nóg niet gedaan hebt, streep ze dan maar van je lijstje af. Als het er nú niet van kwam, dan dus gewoon nooit. In iets andere woorden maar even het principe hè. Herkenbaar? Dat je dacht dat je dan nu wél die moestijd/cursus Spaans/keukenrenovatie ging oppakken En dat de echte quarantaine voorbij je merkt dat je het nog niet gedaan hebt? Misschien is het dan gewoon gevalletje nooit. Want zo stil als de wereld ineens werd, wordt hij nooit meer.

Goeie voornemens, kennelijk houden we er van. Houden we ze vast, zodat we ze elk jaar opnieuw uit de kast kunnen halen, af stoffen en het toch weer niet doen? Hoe dat dan zo komt? Eigenlijk heel simpel:
1. veel goede voornemens komen niet uit ons hart maar uit ons hoofd
2. ons hoofd heeft veel MOETJES en ZO HOORT HET, en eerlijk gezegd zijn die twee de slechtste motor voor jouw motivatie.
3. En als we dan goede voornemens hebben die we écht willen, die écht uit onszelf komen, die ons écht blij maken, dan hebben we bakken met smoezen omdat allerlei andere dingen eerst moeten. En waarom moeten die dingen eerst? Omdat we nog niet perfect zijn, niet alles onder controle hebben, ons schuldig voelen als we wérkelijk doen waar we zelf blij van worden.

Dus als ik zo de balans op maak dan deed ik wél elke dag yoga, schreef ik dagelijks met veel plezier, werd er zeer uitgebreid geluncht met zijn allen en kwam er géén moestuin, liep ik geen marathon en heb ik ook geen kwast aangeraakt laat staan Spaans geleerd. Ik heb ook geen kilometers met de hond door de natuur gesjouwd, de tafels met mijn kinderen door geploeterd, of alle kasten uitgemest (dat ben ik nu pas aan het doen, slowstarter zeg maar). En dat hardlopen? Ach dat was ook twee weken leuk…..De prioriteiten kunnen maar lekker duidelijk zijn, toch?

Herkenbaar? Dus als je er iets van kan leren is om dichter te blijven bij wat je echt en werkelijk wil. Want al die andere dingen daarvan is gebleken dat zelfs in de meest bijzonder omstandigheden het er niet van kwam. En vaak zijn dat dus kleine dingen. En als je die kleine dingen in ere houdt, houd je jezelf in ere. En dan komen die grote dingen ook wel, dat weet ik zeker.

Dus nu de wereld weer open gaat, heb je de prioriteiten misschien ook weer lekker op orde. En het klinkt suf maar ik weet nu dat als ik geen tijd maak voor een yoga-lesje op een dag, ik dus geen tijd heb gemaakt voor iets dat ik fijn, lekker en belangrijk vind. Dus kijk eens terug, en ontdek welke dingen er dus voor doen voor jou.

Tot morgen,
Cathelijne