Elk uur een ander wereldmodel
Wat een rollercoaster. Vorige week maandag verbaasde ik me nog dat het vliegtuig halfleeg was toen ik terugvloog van mijn vakantie en snapte ik zelfs op dat moment nog niet eens waarom.
Ik vond het wel lekker rustig. Zo onwetend was ik toen nog. Sindsdien zijn we platgegooid met nieuwe terminologie als “social distancing”, “total lockdown” en “flatten the curve”. Zo heeft onze Minister-president het land toegesproken en zijn er maatregelen genomen waarvan we als gewone burger nooit hadden kunnen bedenken dat dat zou gebeuren. Deze beginnen langzaam in te dalen en ik begin ze beetje bij beetje te bevatten.
Sinds vorige week is er ongeveer ieder uur volledig aan mijn wereldmodel geschud. Na elk nieuwsbericht, elke mededeling van de regering, uitleg van het RIVM, (vage) opinie sites, meningen op social media, grafieken, enz enz, ging ik steeds weer door eenzelfde soort proces heen. Startend met ongeloof, lacherig, ach zo’n vaart zal het hier toch niet lopen, is dit nu echt nodig, andere meningen lezen, gesprekken voeren, om er uiteindelijk achter te komen dat het toch wel echt waar is en “dat we het echt serieus moeten nemen”. Om vervolgens in een soort kronkel in m’n hoofd te komen om te proberen te bevatten wat zo’n nieuwe mededeling dan weer betekent.
In willekeurige volgorde: voor mezelf, mijn dierbaren, ieders gezondheid, werk, ons trainingsinstituut, voor Nederland, de wereld, de werkgelegenheid, de scholen, de mensen in de zorg, de zieken, de economie, de toekomst, wat niet eigenlijk. Alles overhoop. Aan den lijve de uitspraak van Richard Bandler ervaren:
“Verwarring is een doorgang naar een nieuwe en andere realiteit”.
Ons brein werkt zo dat als we iets nieuws willen snappen we het aan iets bekends moeten relateren. En omdat dit zo nieuw was en ik dit nergens aan kon relateren (alhoewel oorlogsverhalen soms het meest dichtbij kwamen) maakten mijn brein en lijf overuren. Ik bleef maar struinen in de media terwijl ik net 2 maanden clean was van mijn nieuws-verslaving. Ik had een soort continue buzz in mijn lijf en mijn talige (kletsende) denkbrein stond vol aan om alle mogelijke scenario’s te verkennen.
Ik was mij bewust dat mijn brein(golven) en autonoom zenuwstelsel in een continue staat van alertheid stonden. Dit is trouwens een handige manier van jouw biologie om met onverwachte gevaarlijke situaties om te gaan, bijvoorbeeld als er een tijger op je af komt. Alleen als die onverwachte gevaarlijke situatie maar blijft duren en alles in jou op “aan” blijft staan, werkt het averechts. In plaats van rust, overzicht en helderheid, ontstaat er juist een overdrive (vechten), negeren (vluchten) of helemaal uitgaan (bevriezen). Mijn manier was in de overdrive gaan, volop nieuws blijven kijken, in de regelmodus stappen, appen, beslissingen nemen, informeren en communiceren.
Tuurlijk, we moesten ook schakelen: wat doen we met de trainingen, de gezondheid van onze cursisten en medewerkers, onze maatschappelijke verantwoordelijkheid, en elk uur kregen we nieuwe informatie, raakten we even verward en werden we weer een beetje wijzer.
Langzaamaan werd ik me ook bewust van wat er in mij gebeurde. Omdat ik als geen ander weet wat ons brein en zenuwstelsel nodig heeft om crisissen en tijgers aan te kunnen, kon ik mezelf sinds dit weekend weer bij de les brengen: “Practice what you preach, Renée! Waar zijn je hulpbronnen om in ontspanning te gaan?”. Want als je brein en zenuwstelsel een tijdje echt hebben kunnen chillen, kunnen ze de tijgers zoveel beter aan. En wat hebben we dan nodig? Iets wat jou, jouw brein en lijf weer in een rustige staat brengt, op welke manier Joe Dispenza, breinwetenschapper, claimt dat meditatie het effectiefst is om jouw hersengolven weer in een chill stand te krijgen. Bram Bakker, psychiater, zegt dat je “Schors” (o.a. dat talige denkbrein), “echt niets doen” nodig heeft. Beiden zeggen ze dat een scherm (telefoon, tv, laptop, gamescherm) hoe dan ook niet werkt. Die activeert je breingolven richting high-bèta, houdt je schors aan en dat heeft weer effect op je autonome zenuwstelsel om in fight-flight-freeze te zijn.
Dus zoek eens uit wat voor jou werkt, wat jouw echte hulpbronnen zijn, of het nou mediteren, klussen, puzzelen, dansen, hardlopen, lezen, muziek maken / luisteren, yoga, zingen, seksen, vervelen, spelletjes doen, of iets heel anders is.
Vanmorgen ben ik om half 8 een uur over het strand gaan wandelen. Mijn kids doen het weer heel anders. Vertel jij wat jouw hulpbron is?
Liefs Renée Hilverdink